در تاریخ شیعه همواره علمایی برای تبیین راه خدا بود و مردم را دلالت می‌کردند بر این راه. وظیفه اصلی آنان هدایت مردم به سمت خدا بوده و هست. القاب و مناسبت‌هایی اسمی متفاوتی نیز بر اساس میزان تفقه در دین و مقبولیت مردمی نیز داشته‌اند که امروزه معمولاً در چند لقب محدود حجة‌الاسلام یا آیت الله یا غیره ملقب و بر همین اساس میزان علم و توانایی آنان برای مراجعان به اهل علم مشخص می‌گشت. گذشته از حرمت و احترام خاص و وظایف مشخص هر کدام از این گروه‌ها، لقب آیت الله بر شخصی دلالت می‌کند که او انسان را بر یاد خدا و راه او و روش رسیدن به او مثلاً بوسیله بیان احکام هدایت می‌کند. کسی که نشانه خداست برای رسیدن به او. هر چند همه مخلوقات خداوند آیات او هستند اما معروف کسی است که با دیدن او به یاد خدا بیافتی... .
اینکه شعارت یک دولت اسلامی باشد و برای راه و روش پیاده شدن اسلام تبلیغ بکنی... اینکه کلامت را در همه جا حتی در بلاد کفر و میان حاکمان ملت‌ها در سازمان ملل با یاد و نام صاحب همه موجودات و زمان آغاز و برای او تبلیغ بکنی، کاری که تاکنون هیچ مسلمانی برای امامش انجام نداده... اینکه وقتی پیش عده‌ای از اصحاب رسانه مسلمان و غیر و مسلمان باشی و از هر ده تا جمله‌ات یکی‌اش آیه‌ای از قرآن باشد... اینکه در برابر قدرت زورگویان و مشکلاتی که برای سرزمین اسلامی‌ات درست می‌کنند از قدرت خدا سخن به میان بیاوری... اینکه هنگام اهدا جایزه حج به بانوان به یاد این باشی که محرمی نیاز است تا در این سفر همراه آنان باشد؛ در حالی که مفسر و معلم قرآن به این نکته توجه نداشته و ارادتند او می‌شود به خاطر همین نکته... اینکه با چند دستور و پی‌گیری کاری بکنی تا حکم شرعی زکات زنده‌تر بشود و مردم را تشویق بکنی که این حکم الهی را پاس بدارند... اینکه بیشتر از یک رئیس جمهور مثلاً روحانی (که در خارج از کشور تفاوت زن و مرد را تشخیص نمی‌دهد!) اهتمام داشته باشی تا حکم خدا را جاری و از نافرمانی او دوری بکنی... اینکه تمام تلاشت را چه از جهت تامین مالی و چه از جهت دادن دستور یا ایجاد زمان فراغت بیشتر در ایام الله برای تعظیم شعائر الهی چه در زمان شهرداری‌ات و در ریاست جمهوری بکنی... و اینکه کار‌هایی برای امامت و دینت انجام بدهی که تاکنون هیچ مبلغ دینی برای دینش انجام نداده؛ جز این است که همان نشانه بودن برای رسیدن به خداست؟ کسی که چون صورت نورانی‌اش را در اثر کثرت خدمت به خلق خدایش ببینی جز عشق به خدا نخواهی دید. کسی که حتی کینه‌توزان و منتقدانش بر خدائی‌ بودنش دلالت می‌کنند. به راستی تاکنون چه کسی اینچنین مورد غضب دشمنان خدا (به عنوان مثال صهیونیست‌ها) قرار گرفته؟ چه کسی تاکنون این چنین ذکر خدا را با عمل برای او عجین کرده تا بزرگترین و موثرترین درس که همان درس عملی باشد را به دیگران بیاموزد؟ آیا او نشانه خدا نیست؟ آیا همردیف کسانی نیست که دلالت می‌کنند بر خدا و راهش و ولی‌اش؟ آیا تعریف‌های آنچنانی امام بسیجیان از او همان شاخصه‌های یک مبلغ و حمایت کننده دین نیست؟ آیا او آیت الله نیست؟

پی نوشت: آنچه در بالا نوشتم از سر شور و شعف شنیدن سخنان دکتر بود در جمع کارگزاران که به مراسم افطاری رهبری رفته بودند و شنیدن قسمت‌هایی از مصاحبه‌اش با شبکه سی بی اس و گزارشات سفر او به مرکز نشر و پایگاه کفر یعنی آمریکا. هرچند سعی کردم و خیلی از مطالبم را حذف کردم تا... . أید الله حماة الدین بنصره و أحفظهم و خذل اعدائهم

لینک مرتبط در وبلاگ: برای خودم متأسفم! (بازتاب این مطلب در سایت آفتاب و ...)

لینک مرتبط در وبلاگ: معذرت خواهی از خانم فاطمه رجبی